ΟΣΑ ΧΩΡΑΕΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ (Στέφανος Λίβος)

  Μόλις τελείωσα το βιβλίου του Στέφανου Λίβου και νιώθω ακόμα συγκλονισμένη. Μια αφήγηση που άρχισε τόσο απλά και συνεχίστηκε τόσο ήρεμα -σαν να άκουγα ένα καλό φιλαράκι να μου διηγείται την ιστορία της τριαντάχρονης ζωής του- τελείωσε τόσο συγκλονιστικά, τόσο τρομακτικά ανθρώπινα, που με άφησε με δάκρυα στα μάτια και ένα σφίξιμο στην καρδιά.

  Η ιστορία του Βασίλη, ενός συνηθισμένου αγοριού, ξεκινά σαν μια γλυκιά μελωδία υπό την καθοδήγηση της μπαγκέτας ενός καλά κρυμμένου μυστικού... Η ενήλικη ζωή του, με τα πάνω και τα κάτω της, όπως όλων, σκηνοθετημένη πονηρά από τη μαεστρία της ίδιας της μοίρας. Για να φτάσει στο τέλος του δράματος σε ένα δυνατό κρεσέντο που διάλεξε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, φέρνοντας τα πάνω κάτω στα όσα περιμέναμε.

  Ο λόγος του απλός και μεστός, χωρίς δήθεν λογοτεχνικά ευρήματα και δίχως περιττά συγγραφικά πλουμίδια. Μόνο μια συχνή χρήση μεταφορών που κάνει την ανάγνωση περισσότερο ευχάριστη και απολαυστική. Διάλογοι καθημερινοί, χαρακτήρες συνηθισμένοι, συναισθήματα που ανασαίνουν καθημερινά γύρω μας. Όνειρα εφηβικά, όνειρα ερωτευμένων... Έρωτας, προδοσία, απελπισία και δίψα πάλι για μια καινούρια αρχή... Σχέδια που κάνουμε όλοι, επιθυμίες που λαχταράμε να εκπληρωθούν και μαζί... Ένας Θεός εκεί πάνω να γελάει...

  "Κανένα μυστικό δε μένει για πάντοτε κρυμμένο. Σιωπηλά και υπομονετικά περιμένει στο σκοτάδι. Σε αφήνει να χτίσεις τη ζωή σου, να στοιχίσεις με προσοχή τα τούβλα σου, και μετά φανερώνεται. Δίνει μια και στα γκρεμίζει όλα. Γι' αυτό και διατηρείται άφθαρτο στο χρόνο, γιατί η μοίρα του είναι στο τέλος να

αποκαλυφθεί..."

  Έτσι ξεκινάει η ιστορία του Βασίλη. Και από τη στιγμή που αποκαλύπτονται κάποια μυστικά, αλλάζει πλεύση όλη η ζωή του. Όμως...

  "...Είναι πραγματικά εξοργιστικός αυτός ο τρόπος που διαλέγει η ζωή μερικές φορές για να γελάσει μαζί σου. Βάζει έναν άνθρωπο απέναντί σου να σου ραγίζει την καρδιά μόνο με μερικές λέξεις, έχοντας φροντίσει από πριν ότι εσύ θα συγκρατήσεις και τα δάκρυα και τις βρισιές, υποχρεωμένος να προσποιηθείς μια άνεση και μια χαρά που εκείνη τη στιγμή δεν έχεις. Και το πιο εκνευριστικό είναι ότι ξέρει πάντα ποιον άνθρωπο να διαλέξει για να σου στήσει αυτή τη φάρσα..."

  Κι όμως, με όλα τα τερτίπια της, η ζωή είναι ωραία. Ειδικά όταν έχεις και κάποιον για να τη μοιράζεσαι...

  "...Ένιωθα τη ζωή μου σαν μια τούρτα σοκολάτα, που το μαχαίρι μιας σχέσης την έκοβε σε δύο ίσα κομμάτια, την ανεμελιά και τον έρωτα. Δεν είχε κερασάκια για υποσχέσεις, αλλά είχε κομμάτια μπισκότου, για όλες εκείνες τις στιγμές που με απόλαυση δαγκώναμε, τραγανίζοντάς τες μέχρι να λιώσουν και να μας γαργαλίσουν τον ουρανίσκο της καθημερινότητας. Ήταν το πιο νόστιμο γλυκό που είχα δοκιμάσει ποτέ..."

  Και φτάνει το τέλος του βιβλίου όπου καταλαβαίνεις πως, πραγματικά, μέσα από τη μαγική πέννα του συγγραφέα, τα τριάντα ένα χρόνια μιας ζωής, οι χαρές και οι πίκρες, οι ελπίδες και οι διαψεύσεις, φιλίες, έρωτες και προδοσίες, πραγματικά χώρεσαν μόνο σε μια στιγμή. Στην αγκαλιά της γλυκιάς Γαλλιδούλας...