ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΠΕΛΑΓΙΑ (Γιάννης Ξανθούλης)

Μόλις τελείωσα το μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη "δεσποινίς Πελαγία" και νιώθω ακόμα μια πικρή γεύση στα χείλη. Ο συγγραφέας κατάφερε ικανότατα να ενστερνιστώ τον μάλλον θλιβερό χαρακτήρα της ηρωίδας του, να πονέσω μαζί της, να θυμώσω, να χαρώ, να αγωνιστώ για κάποια όνειρα που λες και ήταν καταδικασμένη να μη κάνει ποτέ! Και τελικά να αναρωτηθώ: Πόσο εύκολο είναι να αφήσουμε τις πεπατημένες μας και να ακολουθήσουμε ένα δρόμο που, όσο καλύτερος κι αν είναι, είναι εντελώς άγνωστος σε εμάς; Καμιά φορά το δύσβατο είναι ευκολότερο να το διανύσει κάποιος. Καμιά φορά η μοναξιά μπορεί να κάνει την καλύτερη παρέα. Καμιά φορά η αναπηρία, όποια κι αν είναι αυτή, αποδεικνύεται το σημαντικότερο προτέρημα...
Η Πελαγία είχε μάθει να είναι μια ζωή μόνη. Μια ζωή να λειτουργεί σαν προγραμματισμένο ρομποτάκι, στερημένο από ρομαντικά συναισθήματα και ουτοπικά όνειρα. Μια ζωή που απλώς επιβίωνε με τον τρόπο που εκείνη είχε μάθει. Κάποια στιγμή η τύχη φάνηκε να στρέφεται προς το μέρος της. Όλα μπορούσαν να αλλάξουν. Το πιο μεγάλο της όνειρο μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Είχε τη δύναμη να δώσει λίγη χαρά σε αυτούς που αγαπούσε ή έστω συμπαθούσε και να εκδικηθεί όποιον είχε στιγματίσει το πονεμένο παρελθόν της. Όμως η ίδια δεν κατάφερε ούτε να γευτεί ένα τόσο δα κομματάκι ευτυχίας ούτε να τιμωρήσει τον εαυτό της για τα λάθη του. Κι έπειτα από μία αγωνιώδη μάχη μέσα στην παράνοια των νέων δεδομένων, το βασανισμένο της μυαλό βρήκε τη λύτρωση στην παλιά, γνωστή εικόνα της. Την εικόνα της δεσποινίδας Πελαγίας που όλοι ήξεραν. Την εικόνα που αναγνώριζε και η ίδια...
Μου άρεσε πολύ η αφήγηση του συγγραφέα. Το ύφος του καυστικό και κυνικό, όμως με μια κρυμμένη μελαγχολία που με συγκλόνισε. Πανέμορφες παρομοιώσεις και ευφάνταστες μεταφορές, χιούμορ ανακατεμένο με θλίψη, ένα δυνατό κοκτέιλ παρόντος και παρελθόντος και εύστοχες περιγραφές που έχτιζαν διαρκώς εικόνες στο μυαλό μου.
Κι αυτό που με προβλημάτισε περισσότερο είναι η πιθανότητα να κρύβω κι εγώ μέσα μου, ίσως κι εσείς, μια ιδιότυπη "δεσποινίδα Πελαγία"...