ΘΕΟΙ & ΦΥΛΑΚΕΣ (Γεωργία Κακαλοπούλου)

"Ελεύθερος είναι αυτός που δεν διακατέχεται από ενοχές, που δεν τον κυριεύουν μίση και πάθη. Ελεύθερος είναι αυτός που είναι ήσυχος με τον εαυτό του και καλά με τους γύρω του", δήλωσα όσο βαθιά πίστευα.
 "Ελεύθερος είναι, κόρη μου, αυτός που δεν κρύβει τον εαυτό του. Ο άνθρωπος είναι γεμάτος με πάθη και μίση που τα κρύβει στο φως της ημέρας. Γι' αυτό είναι όμορφη η νύχτα. Γιατί τότε, στο σκοτάδι πετάμε από πάνω μας τη μάσκα του καθωσπρεπισμού και γινόμαστε αυτό που πραγματικά είμαστε. Αυτό θα μας χαρίσει ο Άρχοντας με την έλευσή του".
  "Η νύχτα είναι όμορφη επειδή μπορούμε να δούμε τα αστέρια. Όχι επειδή αλλάζουμε. Ο άνθρωπος παραμένει ίδιος είτε είναι μέρα είτε είναι νύχτα. Αν έχει πάθη, θα τα εμφανίσει οποιαδήποτε στιγμή. Αλλά ευελπιστείς στην έλευση ενός Άρχοντα που βάζει τον πατέρα να σκοτώσει την κόρη; Αυτό πρεσβεύει η θρησκεία σου... πατέρα;" τόνισα με παράπονο....

  Θεοί και Φύλακες. Το νέο βιβλίο της Γεωργίας Κακαλοπούλου. Ένα όμορφο, τρυφερό παραμύθι για μεγάλους, που πραγματεύεται την αιώνια μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, τον επίμονο πόλεμο

ΑΓΕΦΥΡΩΤΕΣ ΣΙΩΠΕΣ...

Ένα μυστικό που το ξέρουν δύο, παύει να είναι μυστικό…

 Πόσο βαρύ είναι για ένα πληγωμένο παιδί το δικό του μυστικό;

 Πόσο απάνθρωπο είναι το μυστικό ενός εγκληματία;

 Πόση αγάπη κρύβει το μυστικό ενός ερωτευμένου; 

Πόσο αιώνια είναι τα σκοτεινά μυστικά που κρύβονται στην καρδιά μίας γέφυρας; 

Μία τραγική ιστορία του 17ου αιώνα που ξετυλίγεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Άραχθου και αφήνει μέσα από τους ήρωες της να ζωντανέψει ο θρύλος του γεφυριού της Άρτας. 

Παράλληλα, μία ιστορία του σήμερα, με ήρωες που δε φαίνεται να διαφέρουν, αντίθετα, μοιάζουν να κουβαλούν μαζί τους τον ίδιο πόνο, την ίδια αγάπη, τα ίδια λάθη, τα ίδια μυστικά…

 Κι όλα αυτά αγκιστρωμένα πάνω σε παιδικές ψυχές που πληγώθηκαν και δεν μεγάλωσαν ποτέ. Κι αυτές που το κατάφεραν, ήταν μόνο για να πληγώσουν με τη σειρά τους, παίρνοντας έτσι τη δική τους εκδίκηση που, τι ειρωνεία, δεν κατόρθωσε ποτέ να τους χαρίσει ούτε την ευτυχία που στερήθηκαν, αλλά ούτε τη λύτρωση που αναζητούσαν...

ΟΣΑ ΧΩΡΑΕΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ (Στέφανος Λίβος)

  Μόλις τελείωσα το βιβλίου του Στέφανου Λίβου και νιώθω ακόμα συγκλονισμένη. Μια αφήγηση που άρχισε τόσο απλά και συνεχίστηκε τόσο ήρεμα -σαν να άκουγα ένα καλό φιλαράκι να μου διηγείται την ιστορία της τριαντάχρονης ζωής του- τελείωσε τόσο συγκλονιστικά, τόσο τρομακτικά ανθρώπινα, που με άφησε με δάκρυα στα μάτια και ένα σφίξιμο στην καρδιά.

  Η ιστορία του Βασίλη, ενός συνηθισμένου αγοριού, ξεκινά σαν μια γλυκιά μελωδία υπό την καθοδήγηση της μπαγκέτας ενός καλά κρυμμένου μυστικού... Η ενήλικη ζωή του, με τα πάνω και τα κάτω της, όπως όλων, σκηνοθετημένη πονηρά από τη μαεστρία της ίδιας της μοίρας. Για να φτάσει στο τέλος του δράματος σε ένα δυνατό κρεσέντο που διάλεξε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, φέρνοντας τα πάνω κάτω στα όσα περιμέναμε.

  Ο λόγος του απλός και μεστός, χωρίς δήθεν λογοτεχνικά ευρήματα και δίχως περιττά συγγραφικά πλουμίδια. Μόνο μια συχνή χρήση μεταφορών που κάνει την ανάγνωση περισσότερο ευχάριστη και απολαυστική. Διάλογοι καθημερινοί, χαρακτήρες συνηθισμένοι, συναισθήματα που ανασαίνουν καθημερινά γύρω μας. Όνειρα εφηβικά, όνειρα ερωτευμένων... Έρωτας, προδοσία, απελπισία και δίψα πάλι για μια καινούρια αρχή... Σχέδια που κάνουμε όλοι, επιθυμίες που λαχταράμε να εκπληρωθούν και μαζί... Ένας Θεός εκεί πάνω να γελάει...

  "Κανένα μυστικό δε μένει για πάντοτε κρυμμένο. Σιωπηλά και υπομονετικά περιμένει στο σκοτάδι. Σε αφήνει να χτίσεις τη ζωή σου, να στοιχίσεις με προσοχή τα τούβλα σου, και μετά φανερώνεται. Δίνει μια και στα γκρεμίζει όλα. Γι' αυτό και διατηρείται άφθαρτο στο χρόνο, γιατί η μοίρα του είναι στο τέλος να